συνεπιμαρτυρώ

-έω, MA

επιμαρτυρώ κι εγώ, παρέχω κι εγώ τη διαβεβαίωση μου (α. «παρέξομαι τοῑς λόγοις. συνεπιμαρτυροῡντα τὰ πράγματα», Άνν. Κομν.

β. «συνεπιμαρτυροῡντος τοῡ θεοῡ σημείοις», ΚΔ

γ. «συνεπιμαρτυρεῑ ὁ βίος ἅπας», Αριστοτ.)

αρχ.

αστρολ. (για πλανήτες) έχω ορισμένη θέση.

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ἐπιμαρτυρῶ «επιβεβαιώνω ως μάρτυρας»].